چرا خیره میشوند؟

برایم عجیب است که هرجا میروم مردها خیلی بهم خیره میشوند

از پدر مهرو بگیر که احتمالا نزدیک 60 سال دارد تا همین سپهر که 12،13 سالش است

واقعا نمیدانم چرا انقدر خیره میشوند بهم با اینکه مطمئنم آدمهای هیز و مریضی نیستند

و اینکه فکر نمیکنم انقدرها هم زیبا و خیره کننده باشم

سرو وضعم خوب است آرایش چندانی هم ندارم در رفتارم هم هیچ نشانه ای از دلبری و جلب توجه نیست

خیلی برایم پیش آمده که پسرها موقع زل زدن به من با مخ بروند تو جایی!

اینها را در دنیای واقعی نمیتوانم به کسی بگویم چون هم خجالت میکشم و هم متهم

میشوم به خودشیفتگی!

یک روز آن دخترک چاق و پراعتماد بنفس و حسود که روزی دختر خاله ام بود،

وقتی دید پسره جلوی گلفروشی در حالی که به من زل زده بود پایش رفت تو یکی از سطل ها و خورد

زمین گفت تو خیلی جذابی برای مردها، این را نامزدم میگوید

بیشتر از اینکه خوشحال شوم از تعریفش فکر کردم چرا نامزدش باید با او درمورد من حرف بزند؟

آن هم در مورد جذاب بودن یا نبودنم؟ بی اختیار حس تهوعی بهم دست داد

بگذریم

هروقت کسی از زیباییم تعریف میکند حس خاصی بهم دست نمیدهد (میدانم غیرطبیعی ست اما واقعا

حسی ندارم) شاید چون ته ذهنم فکر میکنم دروغ میگویند

اما وقتی میبینم انقدر نگاهم میکنند چه هم جنس هایم و چه مردها برایم خیلی عجیب است

این را مطمئنم زشت نیستم اما انقدرها هم زیبا نیستم

یکبار هم توی یک به اصطلاح تاکسی نشسته بودم راننده پررو و چشم آبیش از توی آینه هی نگاه

میکرد پرسید متأهلم یا مجرد و نمیدانم منِ اسکول چرا جوابش را میدادم چندتایی سوال پرسید و

بعد هم گفت چشمهای زیبایی داری

یادم است بهش گفتم همینجا نگه دار موقع پیاده شدن هم درب ماشینش را محکم کوبیدم و بهش گفتم بی فرهنگ

و تا چند دقیقه نمیدانم چرا از خودم بدم آمده بود

این نگاه کردن ها و تعریف ها واقعا برایم عجیب است اگر خیلی زیبا بودم میگفتم خب حق دارند اما حالا!